Poszła baba do lekarza...

Czasami zdarza się i choroba. Pojawiła się u mnie ( czytaj: uporczywy kaszel). Postanowiłam wykorzystać okazję i zapisać się do surgery (coś takiego jak polska przychodnia). Już parę tygodni wcześniej miałam taki zamiar ale przychodnia, która była najbliżej mojego miejsca zamieszkania zapisywała
nowych pacjentów tylko w soboty do godz. 11.00 ( zawsze było mi ciężko zwlec się z łóżka). Po przeprowadzce do innego pokoju i innej części Londynu, inne surgery okazało się bardziej przyjazne. Prawdę powiedziawszy jest BARDZO przyjazne :).

Bazując na tych dwóch przychodniach i wielu innych, które przejrzałam:


Każde surgery ma wyznaczoną strefę, okolicę,ulice które obsługuje. Jeżeli surgery posiada stronę internetową ( a wydaje mi się, że większość ową posiada) powinno się to na niej znaleźć: wykaz ulic lub strefa ( napisałam strefa, gdyż w mojej przychodni podana jest mapka okolicy z zaznaczonym kółkiem :) ).

Może się zdarzyć, że niektóre surgery zapisują nowych pacjentów tylko w określonych godzinach i/lub dniach. Jednak nie ma się tym co przejmować, gdyż zazwyczaj  w okolicy jest dużo surgery. Także można wybierać.

Przy rejestracji należy wypełnić dwa formularze. Formularze wypełnia się w wersji papierowej lub można je przesłać online ( w moim przypadku oba formularze mogłam wysłać ale nie zawsze jest taka opcja. Czasami trzeba iść z nimi osobiście). Każdy formularz zawiera prawie zawsze takie same standardowe pytania, w przykładzie formularze mojej przychodni: Formularz 1 i Formularz 2. Pomimo tego, że czasami nie można ich wysłać online to zawsze istnieje opcja pobrania go w formacie pdf. Wtedy można wypełnić go w domu i zaoszczędzić czas.  ZAWSZE trzeba pokazać proof of address. Czyli po wysłaniu form online trzeba iść do przychodni i pokazać odpowiedni dokumenty. Dokumenty, które są akceptowane zależą od danej przychodni ale wydaje mi się, że zawsze w wykazie jest bank statement. Wszystkie te informacje będą na stronie wybranej przychodni. Z mojej przychodni po wysłaniu dokumentów dostałam telefon i zostało mi zadane pytanie kiedy przyjdę i co powinnam ze sobą zabrać. 

Po dotarciu do przychodni pokazałam dowód i bank statement. Po tym nastąpiła dalsza procedura, czyli spotkanie z pielęgniarką. Pielęgniarka a raczej pielęgniarz zadał mi identyczne pytania, na które odpowiedziałam w formularzu i musiałam wejść na wagę :)  ( chciałam zdjąć buty ale nie było to konieczne. Także ciekawe ile ważą buty? :P )

Można też zaznaczyć, że nie rozumie się po angielsku i wtedy też na spotkaniu z lekarzem pojawia się tłumacz, który pomaga w kontakcie. Ja również zaznaczyłam taką opcję ale po wejściu dzisiaj do gabinetu rozczarowałam się brakiem obecności wsparcia. Na szczęście mój lekarz mówi wyraźnie. Nawet ze mną żartował pytając ,,Czemu nie masz na imię Agnieszka? -yyy Agnieszka? (myślałam że coś nie kumam) -Agnieszka to takie popularne imię w Polsce - yyy niee chyba najpopularniejsze to Anna i Maria - tak? naprawdę? bo tyle tu Agnieszek :)" A przy pożegnaniu zapytał jak jest po polsku ,,do widzenia" i o dziwo nawet ładnie to powiedział. Także pomimo stresu związanego z brakiem tłumacza dało się przeżyć. Wydaje mi się, że wszyscy są tu przyzwyczajeni do obco krajowców i wiedzą jak sobie z nimi radzić. 

A na zakończenie, bo wszak śmiech to zdrowie ( zdj pobrane ze strony):